به گزارش مشرق، واحد
مرکزی خبر به نقل از پایگاه اینترنتی پالیسی مایک نوشت : « بنیاد آزادی
های فردی در تحصیل » که سیزده سال در جهت دفاع از آزادی بیان در دانشگاه
های سراسر آمریکا فعالیت کرده تاکنون در حدود دویست و پنجاه مورد عمومی به
نفع دانشجویان رای گرفته است.
بیشترین تخلفاتی که در دانشگاه های آمریکا روی می دهد عبارتند از :
1- محدودیت های سخنرانی سیاسی
دانشگاه ها بویژه در سال های انتخاباتی دانشجویان و اعضای هیئت علمی را از
بیان مواضع سیاسی خود منع می کنند و از آنها می خواهند از لحاظ سیاسی بی
طرف باشند.
این اتفاق سال دو هزار و هشت در دانشگاه اوکلاهما روی داد که دانشجویان و
اعضای هیئت علمی اجازه پیدا نکردند با استفاده از حساب های پست الکترونیکی
دانشگاه خود برای بیان دیدگاه های حزبی استفاده کنند و از جمله اینکه
نتوانستند طنزها یا نظرات سیاسی خود را ارسال کنند.
اعضای هیئت علمی و کارکنان دانشگاه ایلی نوی نیز نتوانستند اشکال ساده ای
از فعالیت سیاسی از جمله استفاده از دکمه های انتخاباتی یا چسباندن برچسب
بر روی خودروهای خود را انجام دهند.
2 - فضاهای مخصوص بیان عقاید
برخی دانشگاه ها مکانی را برای بیان آزادانه عقاید دانشجویان در نظر می
گیرند . مثلا در دانشگاه سینسیناتی فضایی کوچک به این کار اختصاص داده شده
است و دانشجویان در صورت تمایل به استفاده از آن باید ظرف مدت پانزده روز
کاری موضوع را اطلاع دهند. به گروهی از دانشجویان دانشگاه یو سی ال اِی نیز
اعلام شده بود اگر حین جمع آوری امضا برای ابتکار انتخاباتی سراسری از
فضای کوچک مخصوص خود خارج شوند ، ممکن است دستگیر شوند.
3- سیاست های « آزار افراد » بر خلاف تعریف ارائه شده در قانون اساسی
دانشگاه هایی که بودجه فدرال دریافت می کنند و عملا شامل همه دانشگاه های
دولتی و خصوصی هستند ، وظیفه دارند برای مقابله با آزار واقعی در محیط های
دانشگاهی اقدام کنند ولی موسسه های دانشگاهی بی شماری تعریف حقوقی آزار را
تعمیم داده اند . این تعریف هر گونه سخنرانی را شامل می شود که فردی از آن
رنجیده خاطر شود یا سخنرانی که به هر گونه حساسیت های صحیح سیاسی توهین کند
در حالی که معمولا افراد در گفتمان های دانشجویی از این حساسیت ها منحرف
می شوند.
4 - هزینه های امنیتی
از گروه های دانشجویی برای دعوت از سخنرانانی که تصور می شود افرادی
جنجالی باشند ، مبالغ زیادی برای برقراری امنیت دریافت می شود که این اقدام
یکی از موارد سانسور است.
در اینجا فرمولی ساده وجود دارد : مقاماتی که نگرانند سخنان یک سخنران
موجب اعتراض های احتمالی شود ، آن گروه دانشجویی را وادار می کنند با حضور
تعداد زیادی از نیروهای امنیتی و پلیس در محل برگزاری مراسم موافقت کند.
این مبالغ به خرج گروه های دانشجویی تامین می شود و معمولا بیش از اندازه
زیاد هستند در غیر اینصورت آن مراسم نمی تواند برگزار شود.درباره این نوع
از سانسور نیز هیچ حد و مرزی وجود ندارد.
5 - اقدامات تلافی جویانه بر ضد مطبوعات دانشجویی
این موضوعی شناخته شده است که روزنامه های دانشجویی آمریکا ، اگر به
کمترین میزان تصویری منفی و نگران کننده از دانشگاه خود ارائه دهند با
اقدامات تلافی جویانه روبرو می شوند.
این احتمال نیز وجود دارد که استقلال آن روزنامه تضعیف شود تا مطالب بخش
سربیری آن تحت کنترل در بیاید اتفاقی که سال دو هزار و هشت در دانشگاه
کوئین پیاک روی داد . دانشجویان در اعتراض به این اقدام به صورت دسته جمعی
کلاس های درس را ترک کردند و نشریه ای جدید بوجود آوردند. مقامات دانشگاه
سپس سازمانی دیگر را تهدید کردند که اگر کوچکترین ارتباطی با این روزنامه
داشته باشد مجازات می شود.
ممکن است بودجه روزنامه قطع شود و این اتفاق در دانشگاه وست جرجیا و اخیرا
دانشگاه ممفیس روی داد و بودجه روزنامه ها قطع شد زیرا مسئولان دانشگاه از
محتوای روزنامه ها اراضی نبودند.
6- آزادی بیان « تهدید » تلقی می شود و مجازات دارد
از فجایعی مانند تیراندازی ها در ویرجینیا تِک و دانشگاه ایلی نوی شمالی
برای توجیه حملات آشکارا مغایر با قانون اساسی به آزادی بیان استفاده می
شود.این اتفاق در دانشگاه ویسکانسین استاوت روی داد زمانی که پلیس پوسترهای
تبلیغاتی یک استاد دانشگاه برای اجرای نمایشنامه را که در آنها کلمه«
کشتن » وجود داشت جمع آوری کرد.
